Σκεφτόμουν από που να αρχίσω με τα "απομνημονεύματα" της περιβαλλοντικής μας ομάδας...

Ε, λοιπόν θα αρχίσω από το ... τέλος!

θεωρώ, πως ήταν -μέχρι στιγμής- το μεγαλύτερο "επίτευγμα" της ομάδας μας, καθώς καταφέραμε να καθαρίσουμε εκατοντάδες τετραγωνικά μέτρα, από μπάζα, σκουπίδια και... κοπριές στις όχθες του Αξιού, λίγα μέτρα έξω από τον οικισμό μας.

Βέβαια δεν ήμασταν μόνοι σε αυτό. Είχαμε την ουσιαστική συμπαράσταση ορισμένων ιδιωτών, οι οποίοι διέθεσαν αφιλοκερδώς τα μηχανήματα τους. Το ήθος δε των ανθρώπων αυτών, -οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για το "θεαθήναι" που λέγαμε, - είναι τέτοιο που μας ζήτησαν να μην δημοσιοποιήσουμε το όνομα τους. Και αυτό σε μία εποχή, όπου όλοι κινούνται κυρίως -για να μην πω μόνο- από αυτό το κίνητρο: να αποκομίσουν μια καλή εικόνα εκμεταλλεύσιμη για τους όποιους οικονομικούς, πολιτικούς στόχους και τα συμφέροντα τους...

Η ιστορία έχει ως εξής: Εδώ και αρκετές δεκαετίες, αρχής γενομένης με την κατάργηση τότε της αγροφυλακής, αρκετοί ασυνείδητοι, μετέτρεψαν ένα πρώην χώρο εκδρομής, δίπλα στις όχθες του Αξιού, σε μία τεράστια χωματερή, με κάθε είδους σκουπίδια και μπάζα. Επίσης οι κτηνοτρόφοι της περιοχής εκμεταλλεύτηκαν την έλλειψη αστυνόμευσης και άρχισαν να ρίχνουν ανεξέλεγκτα τόνους κοπριάς από τις κτηνοτροφικές τους μονάδες. (Γεγονός όχι μόνο απαράδεκτο, αλλά και αντίθετο με τις ισχύουσες νομοθεσίες.)
Η οικολογική συνείδηση -που έτσι κι αλλιώς είναι σπάνια και δυσεύρετη- μένει βλέπετε στην άκρη μπροστά στην... όποια ευκολία μας...

Αποφασίσαμε λοιπόν, σαν περιβαλλοντική ομάδα, να καθαρίσουμε την περιοχή και να την αποκαταστήσουμε, κερδίζοντας παράλληλα ένα τόπο εκδρομής και περιπάτου δίπλα μας...

Αρχικά ενημερώσαμε το Δήμο μας -Δήμος Αγίου Αθανασίου Θεσσαλονίκης- και στη συνέχεια, λίγους μήνες μετά μάθαμε για την ύπαρξη ενός κρατικού Φορέα: "Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Αξιού, Λουδία Αλιάκμονα". Ήρθαμε σε επαφή μαζί τους, τους παρουσιάσαμε το πρόβλημα και επισκεφτήκαμε και από κοινού την τοποθεσία...

Για να ευαισθητοποιήσουμε όμως και όλους τους υπόλοιπους κατοίκους της περιοχής σκεφτήκαμε, πριν την έναρξη του καθαρισμού, να διοργανώσουμε μία Ημερίδα, όπου θα παρουσιάζαμε το πρόβλημα, αλλά και την ύπαρξη του Φορέα. Απώτερος σκοπός: η κινητοποίηση περισσότερων εθελοντών και η δέσμευση σε μία ημερομηνία για την έναρξη του καθαρισμού.

-Περιττεύει νομίζω η διευκρίνηση, πως ο Δήμος μας δεν είχε κονδύλια για να διαθέσει και πως ο ίδιος ο Φορέας δεν διαθέτει ακόμη, ούτε μηχανήματα, αλλά ούτε και επαρκές, αριθμητικά, ανθρώπινο δυναμικό...-

Οργανώσαμε λοιπόν με επιτυχία την Ημερίδα -φωτογραφικό υλικό, δελτίο τύπου και σχετικό βίντεο προσεχώς- και αφού έγιναν οι σχετικές ομιλίες, θέλαμε επιτέλους να περάσουμε στο διαταύτα: ΠΟΤΕ ΞΕΚΙΝΑΜΕ;

Δεν το συζητώ: γίναμε ... μπαλάκια του πινγκ-πόνκ ξαφνικά. Εκεί που όλοι οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι μας έδιναν τα συγχαρητήρια τους για την πρωτοβουλία μας, όταν αρχίσαμε να πιέζουμε για το πρακτικό μέρος, όλοι τους ήταν… «αναρμόδιοι»… Και το πιο ειρωνικό;

«Καλό κουράγιο παιδιά και καλή δύναμη…, στο έργο που αναλάβατε…»

Γιατί λέω ειρωνικό;

Πολύ απλά, οι εθελοντές, οι άνθρωποι με ευαισθησίες για το περιβάλλον, οι Ενεργοί Πολίτες, ούτε λίγο ούτε πολύ, καλούνται να κάνουν όλη τη δουλειά μόνοι τους… Και μάλιστα ενώ υπάρχουν οι αρμόδιοι φορείς, ενώ τα κονδύλια για το περιβάλλον έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ κάποιοι συμπολίτες μας πληρώνονται ως δημόσιοι υπάλληλοι, ακριβώς για να εκτελέσουν αυτό το έργο…

Η ιστορία είχε και συνεχίζει να έχει πολλά τραγελαφικά σημεία, αλλά ευτυχώς εμείς –και το εμείς βέβαια χωράει πολύ συζήτηση, καθώς πολλοί φίλοι μας στην πορεία κουράζονται και τα «παρατάνε»…- μείναμε απτόητοι!

Την Κυριακή, 13 Απριλίου ξεκινήσαμε με τον καθαρισμό στις όχθες του Αξιού!

(συνεχίζεται…)