Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Και ο Χίτλερ ήταν αντικαπνιστής...

Και ο Χίτλερ ήταν αντικαπνιστής...

Ποιος να το φανταζόταν...
Εκτός από οικολόγοι ήταν και αντικαπνιστές οι Ναζί...
Πολλές φορές έχω αναφέρει πως η σύγχρονη ζωή μας είναι όμηρος ενός άκρατου και συγκαλυμμένου φασισμού. Οικολογικός, κλιματολογικός, τηλεοπτικός, ακόμη και πολιτικός φασισμός κάνει παρέλαση μέσα στο νου μας δίχως να το καταλαβαίνουμε...

Στο μέσο άνθρωπο η μαζική πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ έχει καταλύσει κάθε λογικό φίλτρο της ανθρώπινης νόησης, περνώντας ως αυτονόητες πολλές ιδέες, τάσεις και κινήσεις, που με λίγη προσπάθεια και προσωπική μελέτη καταρρίπτονται.

Ένα θέμα που πέρασε ελαφρώς απαρατήρητο είναι το γεγονός πως ακόμη και η εκστρατεία κατά του καπνίσματος και η συνακόλουθη απαγόρευση του καπνίσματος, που ισχύει από την 1η του μηνός και στη χώρα μας, είναι γνήσιο παιδί του γερμανικού φασισμού (χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να είμαστε υπέρ του οπωσδήποτε, απλά χάριν "ισορροπίας" καλό είναι να γνωρίσουμε και αυτή την παράμετρο... και σίγουρα υπερισχύει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης από κάθε άλλη "άνωθεν απαγόρευση...)

Διαβάστε το παρακάτω κείμενο του καθηγητή της ιστορίας της επιστήμης Robert N Proctor από έρευνα του και αναρωτηθείτε μήπως και πάλι η ιστορία επαναλαμβάνεται... μήπως και πάλι είμαστε στο ίδιο έργο θεατές...


Η εκστρατεία των Ναζί κατά του καπνίσματος: μια σχετικά άγνωστη πτυχή της δημόσιας υγείας στη Γερμανία του 1933-45

του Robert Proctor N
μτφ. Βίκυ Χρυσού

Ιστορικοί και επιδημιολόγοι μόλις πρόσφατα άρχισαν να διερευνούν το ναζιστικό κίνημα κατά του καπνίσματος. (μοιάζει αντίστοιχο του οικολογικού κινήματος που πατάει επίσης στα βήματα του ναζισμού... αν δεν είναι ο ίδιος ο ναζισμός που έρχεται κατά πάνω μας βροντοπατώντας... σημ. μτφ.) Η Γερμανία είχε το ισχυρότερο κίνημα κατά του καπνίσματος παγκοσμίως κατά τη δεκαετία του 1930 και τις αρχές της δεκαετίας του 1940, που περιελάμβανε:
  • απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους,
  • απαγορεύσεις διαφήμισης,
  • περιορισμούς στις μερίδες καπνού που αναλογούσαν στις γυναίκες και
  • την πιο εκλεπτυσμένη επιδημιολογία καπνίσματος, η οποία συνέδεε τη χρήση καπνού με την ήδη εμφανή επιδημία καρκίνου του πνεύμονα. (κάτι σαν τις σημερινές ευρωπαϊκές πολιτικές κατά του καπνίσματος...)
Η εκστρατεία κατά του καπνίσματος πρέπει να γίνει αντιληπτή στα πλαίσια αναζήτησης της ναζιστικής ιδεολογίας περί φυλετικής και σωματικής καθαρότητας, η οποία αποτέλεσε κίνητρο για πολλές επιπλέον προσπάθειες σε θέματα δημόσιας υγείας της εποχής.

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά βήματα από ιστορικούς της ιατρικής επιστήμης, ώστε να διευρυνθεί η κατανόηση της ιατρικής και της δημόσιας υγείας στη Ναζιστική Γερμανία. Γνωρίζουμε ότι περίπου το ήμισυ του συνόλου των γιατρών προσχώρησαν το ναζιστικό κόμμα και πως οι γιατροί διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο σχεδιασμό και τη διαχείριση των ναζιστικών προγραμμάτων αναγκαστικής στείρωσης, "ευθανασίας" και τη μαζικής κλίμακας δολοφονία Εβραίων και Τσιγγάνων. (1) (2) (άντε να δούμε τι άλλο θα μας φέρει η "δημοκρατική" Ευρώπη των Βρυξελλών του 2009... κάτι σε υποχρεωτική στείρωση ή ευθανασία μήπως?...έτσι για να μην χαλάσει την μέχρι τώρα άψογη αναπαραγωγή του φασιστικού μοντέλου της Γερμανίας των Ναζί... Αναρωτιέμαι όμως ποιοι θα τύχουν της "μαζικής δολοφονίας" στις μέρες μας... οι "ανυπάκουοι" μήπως ή όλος ο γηγενής Ευρωπαϊκός πληθυσμός? Μήπως η αρχή έγινε ήδη με την δια ροπάλου επιβολή των λαμπτήρων φθορισμού και τις τεχνολογίες ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων χαμηλής συχνότητας?...) Μεγάλο μέρος της σημερινής μας ανησυχίας για την κακοποίηση ανθρώπων που χρησιμοποιούνται σε πειράματα πηγάζει ακριβώς από την ακραίες βιαιότητες πολλών Γερμανών γιατρών απέναντι σε αιχμαλώτους στρατοπέδων συγκέντρωσης, που ήθελαν να τις "αξιοποιήσουν" στην προώθηση της γερμανικής στρατιωτικής ιατρικής. (3) (Αναλογικά θα μπορούσαμε κάλλιστα να θεωρήσουμε όλους τους κατοίκους της Δύσης ως "πειραματόζωα" στο γιγαντιαίο "πείραμα" που διενεργείται με χρήση τοξικών ουσιών, γενετικά τροποποιημένων, μεταλλαγμένων σπόρων, τεχνητές ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες κ.α. όταν αυτά επιβάλλονται παρά τη γνώση της επικινδυνότητας τους... και της σχετικής αποσιώπησης ή άρνησης. σημ. μτφ.)

Ο καπνός στο Ράιχ

Ένα θέμα που μόλις πρόσφατα άρχισε να προσελκύει την προσοχή είναι το ναζιστικό κίνημα κατά του καπνίσματος. (4-6) Η Γερμανία είχε το παγκόσμια ισχυρότερο κίνημα κατά του καπνίσματος κατά τη δεκαετία του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940, με την υποστήριξη της ναζιστικής ιατρικής και των στρατιωτικών ηγετών που ανησυχούσαν ότι το κάπνισμα μπορεί να αποδεικνυόταν ως κίνδυνος για τη φυλή. (1) (4) Πολλοί Ναζί ηγέτες εμφανιζόταν στις ομιλίες τους ως αντίπαλοι του καπνίσματος.

Ακτιβιστές κατά του καπνίσματος επισημαίνουν πως ενώ ο Τσόρτσιλ, ο Στάλιν και ο Ρούσβελτ ήταν λάτρεις του καπνού, οι τρεις σημαντικότεροι φασιστές ηγέτες της Ευρώπης -ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και ο Φράνκο-ήταν όλοι τους μη καπνιστές (7). Ο Χίτλερ ήταν ο πιο ανυποχώρητος, χαρακτηρίζοντας τον καπνό ως "την κατάρα του Ερυθρού εναντίον του Λευκού Ανθρώπου". Σε ένα σημείο μάλιστα ο Φίρερ είχε υπαινιχθεί ότι ο ναζισμός ποτέ δεν θα μπορούσε να θριαμβεύσει στη Γερμανία εάν δεν είχε σταματήσει το κάπνισμα. (8)
(μήπως και οι σημερινοί Φίρερ γι' αυτό με τόσο πάθος προωθούν τις απαγορεύσεις καπνίσματος? για να μπορέσει να θριαμβεύσει και πάλι ο φασισμός? έρχονται όμως και άλλες παράπλευρες "προσπάθειες" γι' αυτό ας έχουμε το νου μας... κάτι ακούγεται για "υποχρεωτικό εμβόλιο κατά της "γρίπης των χοίρων"...)

Τα ποσοστά καπνίσματος κατά τα πρώτα έξι χρόνια της ναζιστικής κυριαρχίας στη Γερμανία αυξήθηκαν σημαντικά, γεγονός που υποδηλώνει ότι η προπαγανδιστική εκστρατεία που είχε ξεκινήσει, εκείνα τα πρώτα χρόνια, ήταν σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική. (4) (5) Μάλιστα τα ποσοστά καπνίσματος εκεί αυξήθηκαν ταχύτερα ακόμη και από εκείνα της Γαλλίας, η οποία εφάρμοζε μια πολύ πιο ήπια αντι-καπνιστική εκστρατεία. Η κατά κεφαλήν κατανάλωση καπνού μεταξύ 1932 και 1939 στη Γερμανία, αυξήθηκε από 570 σε 900 τσιγάρα το χρόνο, ενώ στη Γαλλία η κατανάλωση καπνού αυξήθηκε από 570 σε μόλις 630 τσιγάρα κατά την ίδια περίοδο (9). (Προφανώς το ίδιο επιθυμούν στην πραγματικότητα και εδώ... αύξηση καπνιστών=>αύξηση κερδών του κράτους από τη φορολόγηση του καπνού...)

Ο Smith et al πρότεινε ότι το κάπνισμα μπορεί να είχε λειτουργήσει ως ένα είδος πολιτιστικής αντίστασης, (4) και πως είναι επίσης σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι γερμανικές εταιρείες καπνού ασκούσαν τότε μεγάλη οικονομική και πολιτική επιρροή, όπως κάνουν εξάλλου και σήμερα.

Γερμανοί ακτιβιστές κατά του καπνίσματος διαμαρτύρονται συχνά πως οι προσπάθειές τους δεν είχαν επιτυχία με τις "American style" διαφημιστικές εκστρατείες που διεξήγαγε η καπνοβιομηχανία. (10) Οι γερμανοί παραγωγοί τσιγάρων εξουδετέρωναν την αρχική κριτική- για παράδειγμα από την S.A. (Sturm-Abteilung, Stormtroops) που κατασκεύαζαν τα δικά τους "Sturmzigaretten" [τσιγάρα storm] -δηλώνοντας πως αυτοί οι ίδιοι υπήρξαν αρχικοί και πρόθυμοι υποστηρικτές του καθεστώτος. (11)

Η βιομηχανία καπνού είχε επίσης προχωρήσει στην έκδοση αρκετών νέων περιοδικών που αποσκοπούσαν στην αντίσταση της προπαγάνδας κατά του καπνίσματος. Σε ένα σχήμα που αργότερα, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, θα γίνει οικείο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και αλλού, πολλά από αυτά τα περιοδικά προσπάθησαν να απορρίψουν το κίνημα κατά του καπνίσματος ως "φανατικό" και "αντιεπιστημονικό". Ένα τέτοιο περιοδικό εμφανίζει τη γερμανική λέξη "επιστήμη" [Wissenschaft] δύο φορές στον τίτλο του (Der Tabak: Wissenschaftliche Zeitschrift der Internationalen Tabakwissenschaftlichen Gesellschaft, founded in 1940 - "Ο καπνός: Επιστημονικό περιοδικό της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας καπνού, έτος ίδρυσης 1940").

Θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι ο καπνός ήταν μια σημαντική πηγή εσόδων για το εθνικό θησαυροφυλάκιο. Το εθνικό εισόδημα της Γερμανίας το 1937-8 κέρδιζε από τους φόρους και τα τέλη καπνού περισσότερα από 1 δισ. μάρκα του Ραιχ. (12) Ως αποτέλεσμα των νέων φόρων και της προσάρτησης της Αυστρίας και της Βοημίας, το 1941 οι Γερμανοί πλήρωναν σχεδόν το διπλάσιο από το παραπάνω ποσό. Σύμφωνα με τις

εθνικές υπηρεσίες οικονομίας της Γερμανίας, το 1941, οι φόροι καπνού αποτελούσαν περίπου το ένα δωδέκατο του σύνολου

του εισοδήματος της κυβέρνησης. (13)

Σε διακόσιες χιλιάδες Γερμανούς ειπώθηκε τότε πως όφειλαν να πάψουν να ζουν από την καλλιέργεια καπνού ή την εργασία τους σε καπνοβιομηχανίες -ένα επιχείρημα που αντιστράφηκε από εκείνους που υπογράμμισαν την ανάγκη της Γερμανίας για επιπλέον άντρες στο εργατικό δυναμικό της, άνδρες που θα μπορούσαν πιθανών να παρέχονται από την καπνοβιομηχανία (14).


(Εικόνα: "βρέχει 'Κεφάλαια Καπνού' για να καταστραφεί η υγεία του λαού.)


Κορύφωση της εκστρατείας: 1939-41

Οι γερμανικές πολιτικές κατά του καπνίσματος επιταχύνθηκαν προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930, και από τα πρώτα χρόνια του πολέμου η χρήση καπνού είχε αρχίσει να μειώνεται. (έχει και τα καλά του ο πόλεμος σαν να λέμε... κυνικώς)
  • Η Luftwaffe και το γερμανικό ταχυδρομείο είχαν απαγορέψει το κάπνισμα το 1938.
Το κάπνισμα είχε απαγορευτεί επίσης:
  • σε πολλούς χώρους εργασίας,
  • κυβερνητικά γραφεία,
  • νοσοκομεία και οίκους ανάπαυσης.
  • Το NSDAP (Εθνικό σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα) ανακοίνωσε την απαγόρευση του καπνίσματος στα γραφεία του το 1939, ενώ
  • την ίδια εποχή ανακοίνωσε ο αρχηγός των SS, Heinrich Himmler, την απαγόρευση του καπνίσματος για όλους τους ένστολους αξιωματικούς της αστυνομίας και των SS, εν΄ώρα υπηρεσίας. (15)

Κατά το ίδιο έτος είχε αναφερθεί το Journal of the American Medical Association (Εφημερίδα του Αμερικανικού Ιατρικού Συνδέσμου), στο

  • διάταγμα απαγόρευσης καπνίσματος του Hermann Goering, το οποίο απαγόρευε στους στρατιώτες να καπνίζουν στους δρόμους, στις παρελάσεις και στις σύντομες εκτός υπηρεσίας περιόδους. (16)
  • Εξήντα από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γερμανίας απαγόρευσαν το 1941 το κάπνισμα στα αυτοκίνητα . (17)
  • Το κάπνισμα απαγορεύτηκε επίσης στα καταφύγια -αν και ορισμένα διέθεταν ξεχωριστές αίθουσες για καπνιστές. (18) (κάτι σε "γυάλινα κλουβιά για καπνιστές" να υποθέσουμε όπως τα σημερινά?)
  • Κατά τη διάρκεια του πολέμου είχαν απαγορευτεί τα κουπόνια καπνού στις έγκυες γυναίκες (και σε όλες τις γυναίκες κάτω των 25), ενώ στα εστιατόρια και τα καφενεία είχε απαγορευτεί η πώληση τσιγάρων σε γυναίκες πελάτες. (19)
  • Από τον Ιούλιο του 1943 ήταν παράνομο να καπνίζουν δημοσίως όλα τα άτομα κάτω των 18 ετών. (20)
  • Το 1944 απαγορεύτηκε το κάπνισμα σε όλα τα γερμανικά τρένα και τα αστικά λεωφορεία. H πρωτοβουλία προέρχεται από τον ίδιο τον Χίτλερ, ο οποίος ανησυχούσε για την έκθεση των νεαρών γυναικών στον καπνό. (21) Οι Ναζιστικές πολιτικές ανήγγειλαν τα παραπάνω μέτρα με τη σήμανση "η αρχή του τέλους" της χρήσης του καπνού στη Γερμανία. (14)


(Εικόνα: Εξώφυλλο του περιοδικού Reine Luft (καθαρός αέρας) που ήταν το βασικό έντυπο του ναζιστικού αντι-καπνιστικού κινήματος στη Γερμανία )

Η γερμανική επιδημιολογία σχετικά με το κάπνισμα ήταν τότε μία από τις πιο εξελιγμένες στον κόσμο. Ο Franz Η. Muller το 1939 και οι Eberhard Schairer και Erich Schoniger το 1943 ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τον έλεγχο περιπτώσεων ως επιδημιολογική μέθοδο για τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα από τα τσιγάρα. (22) (23) Ο Muller κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η "υπερβολική αύξηση της χρήσης καπνού" ήταν "η πιο σημαντική αιτία για την αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου του πνεύμονα." (22) Η καρδιακή νόσος αποτέλεσε άλλο ένα επίκεντρο μελέτης και δεν ήταν σπάνια η τοποθέτηση πως ήταν η πλέον σοβαρή ασθένεια που προήλθε από το κάπνισμα. (24) Στα τέλη του πολέμου η νικοτίνη ήταν ύποπτη ως αιτία της στεφανιαίας καρδιακής ανεπάρκειας που υπέστη ένας εκπληκτικός αριθμός στρατιωτών στο ανατολικό μέτωπο. Σε μια έκθεση του 1944, από παθολόγο του στρατού, διαπιστώθηκε ότι 32 νέοι στρατιώτες, τους οποίους είχε εξετάσει μετά το θάνατο τους από καρδιακή προσβολή ήταν "ενθουσιώδεις καπνιστές." Ο συγγραφέας επικαλείται την άποψη του παθολόγου του Freiburg, Franz Buchner, ότι τα τσιγάρα θα πρέπει να θεωρούνται "πρώτης τάξης δηλητήριο για τη στεφανιαία νόσο." (25)


(Εικόνα: "Ο δικός μας Φίρερ (ηγέτης-οδηγός) Αδόλφος Χίτλερ, δεν πίνει αλκοόλ και δεν καπνίζει ... απόδοσή του στην εργασία είναι απίστευτη ... (από Auf der Wacht, 1937)

Στις 20 Ιουνίου 1940 ο Χίτλερ διέταξε διανομή καπνού στους στρατιωτικούς "κατά τρόπο που θα αποτρέψει τους" στρατιώτες από το κάπνισμα. (24) Οι μερίδες τσιγάρων ήταν περιορισμένες σε έξι ανά άνθρωπο και ανά ημέρα, με εναλλακτικές μερίδες να διατίθενται για τους μη καπνιστές (για παράδειγμα, η σοκολάτα ή άλλα τρόφιμα). Ενίοτε υπήρχαν διαθέσιμα για αγορά Έξτρα τσιγάρα, αλλά αυτά ήταν κατά κανόνα περιορισμένα στα 50 ανά μήνα και ανά άνθρωπο και συχνά ήταν μη διαθέσιμα -όπως κατά καιρούς ταχείας επέλασης ή υποχώρησης. Οι μερίδες καπνού απαγορευόταν να διανέμονται στις γυναίκες που συνόδευαν τη Wehrmacht. Ένα διάταγμα στις 3 Νοεμβρίου 1941 έθεσε τη φορολογία καπνού στα υψηλότερα επίπεδα που είχαν ποτέ εμφανιστεί (80-95% της λιανικής τιμής). Οι φόροι καπνού δεν ανέβηκαν τόσο ψηλά για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα μετά την ήττα του Χίτλερ. ( 26)

Επιπτώσεις του πολέμου και της μεταπολεμικής φτώχειας

Το καθαρό αποτέλεσμα αυτών και άλλων μέτρων (για παράδειγμα, ιατρικές διαλέξεις για να αποθαρρύνουν τους στρατιώτες από το κάπνισμα), ήταν να μειώσουν την κατανάλωση καπνού από το στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μια έρευνα του 1944, σε 1.000 άτομα, διαπίστωσε ότι, ενώ το ποσοστό των καπνιστών ανάμεσα σε στρατιώτες είχε αυξηθεί (μόνο 12,7% ήταν μη-καπνιστές), η συνολική κατανάλωση καπνού μειώθηκε κατά σχεδόν 14%. Περισσότεροι άνδρες ήταν τώρα καπνιστές (101 εκ των ερωτηθέντων είχε αποκτήσει τη συνήθεια κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ την ίδια περίοδο μόλις επτά είχαν κόψει το κάπνισμα), αλλά ο μέσος όρος στρατιωτών κάπνιζε περίπου κατά ένα τέταρτο (23,4%) λιγότερο καπνό από ότι στην άμεση προπολεμική περίοδο. Ο αριθμός των καπνιστών που κάπνιζαν 30 ή περισσότερα τσιγάρα την ημέρα, μειώθηκε δραματικά, από 4,4% σε μόλις 0,3% -παρόμοιες μειώσεις καταγράφηκαν και για τους "μετρίως βαριά" καπνιστές (24).

Η κατανάλωση τσιγάρων στη Γερμανία κατά τα έτη 1940-1. "Οι Γερμανοί καπνιστές καπνίζουν 75 δισεκατομμύρια τσιγάρα, ή αρκετά για να σχηματιστεί ένα κυλινδρικό μπλοκ ύψους 436 μέτρων, με βάση 1000 τετραγωνικά μέτρα. (Από Reine Luft.)

Η μεταπολεμική φτώχεια οδήγησε σε περαιτέρω μείωση της κατανάλωσης καπνού. Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία η χρήση καπνού στη Γερμανία δεν έφτασε τα προπολεμικά επίπεδα παρά μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Η κατάρρευση ήταν δραματική: η κατά κεφαλήν κατανάλωση της Γερμανίας μειώθηκε κατά περισσότερο από 50% στην περίοδο μεταξύ 1940-1950, ενώ κατά την ίδια περίοδο η κατανάλωση στην Αμερική σχεδόν διπλασιάστηκε. (6) (9) Η κατανάλωση στη Γαλλία αυξήθηκε επίσης, αν και κατά τα τέσσερα χρόνια γερμανικής κατοχής η κατανάλωση τσιγάρων είχε μειωθεί σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι στη Γερμανία (9)-γεγονός που υποδηλώνει ότι η στρατιωτική κατάκτηση καθεαυτή είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο από τη ναζιστική προπαγάνδα.

Μετά τον πόλεμο η Γερμανία έχασε τη θέση της ως κατεξοχήν "οίκος" της πιο επιθετικής επιστήμης κατά του καπνίσματος.

  • Ο Χίτλερ ήταν νεκρός, αλλά και πολλοί από τους υποστηρικτές της καμπάνιας κατά του καπνίσματος είτε είχαν χάσει τη δουλειά τους, είτε φιμώθηκαν με άλλο τρόπο.
  • Ο Karl Aster, επικεφαλής του Ινστιτούτου Έρευνας της Ιένας για την επικινδυνότητα του καπνού (και πρύτανης του πανεπιστημίου της Ιένας όπως και αξιωματικός των SS), αυτοκτόνησε στο γραφείο του, τη νύχτα της 3ης προς 4ης Απριλίου 1945.
  • Ο Leonardo Conti, προϊστάμενος Υγείας του Ραιχ, άλλος ένας ακτιβιστής ενάντια στο κάπνισμα, αυτοκτόνησε στις 6 Οκτωβρίου 1945 σε μια φυλακή εν αναμονή δίωξης για το ρόλο του στο πρόγραμμα της ευθανασίας.
  • Ο Hans Reiter, πρόεδρος της Υπηρεσίας Υγείας του Ράιχ που είχε χαρακτηρίσει τη νικοτίνη ως «το μεγαλύτερο εχθρό της ανθρώπινης υγείας" και "το νούμερο ένα αίτιο παρακράτησης της γερμανικής οικονομίας" (27) ήταν έγκλειστος σε αμερικανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων για δύο χρόνια, ενώ μετά εργάστηκε ως γιατρός σε κλινική στο Kassel, χωρίς ποτέ να ξαναεπιστρέψει στις δημόσιες υπηρεσίες.
  • Ο Gauleiter Fritz Sauckel, ο κύριος υποκινητής της Θουριγγίας αντι-καπνιστικής εκστρατείας και ο άνθρωπος που συνέταξε την αίτηση επιδότησης του αντικαπνιστικού ιδρύματος του Aste, εκτελέστηκε στις 1η Οκτωβρίου 1946 για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Πάντως ποτελεί πράγματι έκπληξη το γεγονός ότι κόπασε μεγάλο μέρος του αέρα που φούσκωνε τα πανιά του αντικαπνιστικού κινήματος της Γερμανίας.

Ο εθισμένος καπνιστής: "Δεν το καπνίζει αυτός... αυτό τον τρώει! "(Από Reine Luft, 1941)

Η άλλη όψη του φασισμού, από τους Smith et al, ήταν σωστό να τονίσει τη δύναμη της ναζιστικής προσπάθειας καταπολέμησης του καπνίσματος και την πολυπλοκότητα της επιστήμης του καπνού κατά τη ναζιστική εποχή. (4) Η "επιστήμη" καταπολέμησης του καπνίσματος και οι πολιτικές της εποχής δεν είχαν προσελκύσει μεγάλη προσοχή, πιθανώς επειδή η κύρια ώθηση πίσω από το κίνημα ήταν στενά συνδεδεμένη με το ευρύτερο ναζιστικό κίνημα.

Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο, ότι η καταπολέμηση του καπνίσματος είναι εγγενώς φασιστικό κίνημα(28)?, σημαίνει απλώς ότι οι επιστημονικές μνήμες θόλωναν συχνά από τους εορτασμούς των νικητών και ότι η πολιτική ιστορία της επιστήμης είναι ενίοτε λιγότερο ευχάριστη από ό, τι επιθυμούμε.


Χρηματοδότηση της εργασίας: Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος Ηνωμένων Πολιτειών, Washington, DC και Ινστιτούτου κοινωνικής Έρευνας Αμβούργου.



Τμήμα Ιστορίας,
Pennsylvania State University,
University Park,
PA 16802,
Ηνωμένες Πολιτείες

Robert N Proctor, καθηγητής της ιστορίας της επιστήμης

αναφερόμενη βιβλιογραφία:

1 Proctor R N. Racial hygiene: medicine under the Nazis.Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1988.

2 Kater M H. Doctors under Hitler.Chapel Hill: University of North Carolina Press, 1989.

3 Annas G, Grodin M. The Nazi doctors and the Nuremberg code.New York: Oxford University Press, 1992.

4 Smith G D, Strobele S A, Egger M. Smoking and death.BMJ1995;310:396.

5 Borgers D. Smoking and death. BMJ 1995;310:1536.

6 Proctor R N. Nazi cancer research and policy. J Epidemiol Community Health (in press).

7 Bauer D. So lebt der Duce. Auf der Wacht 1937:19-20.

8 Picker H. Hitlers Tischgesprache im Fuhrerhauptquartier.Bonn: Athenaum Verlag, 1951.

9 Lee PN, ed. Tobacco consumption in various countries. 4th ed. London: Tobacco Research Council, 1975.

10 Reid G. Weltanschauung, Haltung, Genussgifte.Genussgifte1939;35:64.

11 Kosmos. Bild-Dokumente unserer Zeit.Dresden: Kosmos,1933.

12 Reckert FK. Tabakwarenkunde: Der Tabak, sein Anbau undseine Verarbeitung.Berlin-Schoneberg: Max Schwabe, 1942.

13 Erkennung und Bekampfung der Tabakgefahren. DtschArztebl 1941;71:183-5.

14 Klarner W. Vom Rauchen: Eine Sucht und ihre Bekampfung.Nuremberg: Rudolf Kern, 1940.

15 Rauchverbot fur die Polizei auf Strassen und in Dienstraumen. Die Genussgifte1940;36:59.

16 Berlin: alcohol, tobacco and coffee. JAMA 1939;113:1144-5.

17 Kleine Mitteilungen. Vertrauensarzt 1941;9:196.

18 Mitteilungen. Off Gesundheitsdienst 1941;7:488.

19 Charman T. The German home front 1939-1945. London: Barrie & Jenkins, 1989.

20 Fromme W. Offentlicher Gesundheitsdienst. In: Rodenwaldt E,ed. Hygiene. Part I. General hygiene. Wiesbaden: Dietrich'sche Verlagsbuchhandlung, 1948:36.

21Informationsdienst des Hauptamtes fur Volksgesundheitder NSDAP. 1944;April-June:60-1.

22 Muller F H. Tabakmissbrauch und Lungencarcinom. Z Krebsforsch1939;49:57-85.

23 Schairer E, Schoniger E. Lungenkrebs und Tabakverbrauch.Z Krebsforsch1943;54:261-9.

24 Kittel W. Hygiene des Rauchens. In: Handloser S, Hoffmann W, eds. Wehrhygiene. Berlin: Springer-Verlag, 1944.

25 Goedel A. Kriegspathologische Beitrage. In: Zimmer A, ed.Kriegschirurgie. Vol 1. Vienna: Franz Deuticke, 1944.

26 Pritzkoleit K. Auf einer Woge von Gold: Der Triumph der Wirtschaft.Vienna: Verlag Kurt Desch, 1961.

27 Werberat der deutschen Wirtschaft. Volksgesundheit und Werbung. Berlin: arl Heymanns, 1939.

28 Peto R. Smoking and death. BMJ 1995;310:396.

Πηγή